سيد علي صالحي

خدا مي‌داند

در بود و نبود ما

اين راز سر به مهر بي‌چرا از چيست

از چيست كه چراغ شكسته نيز

از كشف بي‌سوال بوسه

به زانو در آمده است

هي پرده‌خوان غمگين سهره‌ها و سوسن‌ها

در بنماندن اين همه رفته را

در آمدي بيا

كه پروردگار ملائك پرده‌نشين

از آموختن آواز علاقه به آدمي

پشيمان است